Stymulacja bazalna
metoda
Stymulacja bazalna skierowana jest przede wszystkim do osób dotkniętych wieloraką niepełnosprawnością, od niemowlęcia w ciężkim stanie do osoby dorosłej z syndromem śmierci klinicznej. Jej zamierzeniem jest pobudzenie maksymalnego rozwoju osoby niepełnosprawnej, poprzez zaproponowanie jej licznych bodźców środowiskowych oraz doświadczeń wielozmysłowych, które ułatwiają rozwój świadomości własnej egzystencji.
Stymulacja bazalna pomaga wyrównać brak doświadczeń życiowych i za pomocą propozycji własnej aktywności i odpowiednio dobranych bodźców pomaga osobie wejść w kontakt z własnym ciałem i światem zewnętrznym.
Główne cele metody stymulacji bazalnej to:
- poczucie bezpieczeństwa i stabilności,
- wspieranie centrum ciała (linia środkowa),
- uaktywnienie aktywności własnej (samodzielnej inicjatywy),
- ograniczenie i wyciszenie patologii ruchowej,
- wspomaganie percepcji własnego ciała (ucisk),
- przeciwdziałanie albo zmniejszenie bólu,
- wspomaganie symetrii ciała,
- stymulacja lewej i prawej części ciała,
- wzmacnianie spokoju i uwagi,
- regulacja oddechu i możliwość relaksu,
- zapobieganie deformacjom kości i odleżynom,
- synchronizacja głowy, ramion i rąk,
- normalizacja napięcia mięśni.
Metoda ta, konstruuje rozwój dzieci z różnego rodzaju dysfunkcjami poprzez:
- stymulację westybularną (doświadczanie ruchu),
- stymulację wibracyjną (percepcja głęboka ciała),
- stymulację somatyczną (doświadczanie dotyku),
- stymulację oralną (uwrażliwianie ust).